Bazen yoğun düşüncelerimizin bittiği zamanları bekleriz. Genellikle yoğun düşünce, sorunlu insanların yaptığı bir şey olarak belirtilir. Yoksa bir insan neden her şeyi uzun uza diye fazlasıyla çok düşünsün ki? Ama hayat her zaman öyle olmayabiliyor veya düşüncemek denilen şey bu kadar basit olmayabiliyor. Yoğun düşünceler, bizlerin belli bir noktadan sonra asla bitmeyeceği bir özelliği haline gelir. Eğer belli bir dönemde, belli konuları çok fazla düşündüysek, Örneğin, maddi durumumuzun kötü olduğu bir anda, nasıl daha iyi maddi duruma geleceğimizi çok düşünmüş olabiliriz.

Ailesel konuda sıkıntılı olduğumuz bir zamanda, bu sorunu nasıl çözeceğimizi düşünmüş olabiliriz. Veya bunun gibi pek çok durumu çok fazla düşünmüş olabiliriz. İşte bu çok fazla düşünme durumunun gereğinden fazla uzun sürdüğü veyahut da belli bir süreyi aştığı durumlarda, İşler yoluna gidmeye başladıktan sonra bile o düşünmemiz azalmaz. Ve çok fazla şey düşünmeye devam ederiz. Çok fazla şey düşünmek veya düşüncelerimizi bitirememek aslında eski huzurlu günlerimize içsel olarak bir daha dönemeyeceğimiz anlamına gelir. 

Bu psikolojik bir sorun mudur, yoksa aslında her insanın sahip olması gereken bir şey midir, bilemiyorum. Çünkü eğer sorun bile olsa, çok düşünmek ve insanın kendini bu şekilde hayatta güvenceye alması, aynı zamanda beynini daha çok çalıştırması belki de iyi bir şeydir. Çünkü insan çok düşünmediği için aslında çok düşünmesi gereken noktalara sürüklenmiştir hayatta. Belki sorundur, belki değildir ama çok düşünmek insan için zararlı olduğundan çok faydalı olabilir.