Bazı insanlar için problemler çözülmemesi gereken şeylerdir. Çünkü onu çözmekle uğraşmak istemezler, onun varlığını görmek istemezler, onlarla yüzleşmek istemezler ve uğraşmazlar. Onların hayatlarındaki varlığını yokmuş gibi kabul ederler. Bazı insanlar için ise hayatta gerçekten bir problem yoktur, her şey yolundadır ve bir problemin varlığından bile haberdar değillerdir. Çünkü öyle bir şey yoktur onlar için. Ancak bazı sayıda ve az sayıda insan hayatında ne kadar çok problem olursa olsun onlarla mücadele edip onları çözme yoluna gidecektir.

Ve insan gün geldiğinde problemlerini çözmeyi başardığında enteresan bir durum içerisinde kalacaktır aslında. O durum ise çözecek problem bulamamanın yarattığı enteresan can sıkıntısı. Evet, insanın bütün problemlerini çözdüğünde mutlu olmasını bekleyebilirsiniz, heyecan dolu olmasını bekleyebilirsiniz, sevinç ve neşe dolu olmasını da bekleyebilirsiniz. Ama problem çözmeye çalışarak buna alışmış bir insanın çözecek hiçbir problemi kalmazsa aslında yaşamak için pek de fazla bir motivasyonu da kalmayacaktır.

Tabii kendi hayatına son vermez veya çok büyük bir depresyona girmez ama hayat sıkıcı hale gelmeye başlar. Bu bir insanın en büyük çelişkilerinden birisi olabilir. Onca zaman çözüp yok etmek için uğraştığı şeylerin yokluğunda çekilen büyüktür can sıkıntısı. Aslında bu bir alışkanlığın sonu. Problem çözmek onu çözenler için büyük bir alışkanlıktır.