Her insan iyisi ya da kötüsü ile bir şekilde büyür. Her insanın büyürken içinden geçtiği süreçler birbirine benzer olsa da bazı insanlar diğerlerinden daha farklı süreçler yaşayarak büyürler. Bu büyüme sürecinin farklı olduğu durumlarda bazı insanlar geçmişlerinde eksik yanlar yaşayarak büyürler. Örneğin genellikle pek çok insan büyürken annesi ve babası yanındadır. Annesinin şefkati ve babasının güven dolu ortamının verdiği hislerle büyür.

Bir de annesiz ya da babasız büyüyen birisini düşünün. Bu insan diğer insanlardan çok daha farklı bir büyüme süreci geçirecektir. Gün geldiğinde ve geçmişini düşündüğünde ise bu insan başkalarına baktığında en çok kendi eksiklerini görüp bir boşluk hissedecektir içinde. Bir insan annesi ya da babası ile ilgili herhangi bir anısını anlattığı zaman bu insan boşluk hissedecektir. Annesi ya da babası ile vakit geçirebilen bir çocuk gördüğü zaman bu insan bir boşluk hissedecektir.

Bir eksiklik hissedecektir içinde ve zaman zaman üzülecektir aslında. Bu ve bunun gibi durumlar boşluk yaratır. Bu boşluğun en kötü yanı ise artık asla kapanamayacak bir hale gelmesidir. Çünkü bazı duygular zamanında yaşa ot ve hissedilir. Hissedilmedikleri takdirde ise zamanlarını kaçırdıkları zaman artık daha da hissedilmez hale gelirler. Boşluk, geçmişin getirdiği eksiklik hissi insanın yakasını bir ömür bırakmayacaktır.