Bir hayat düşünün ki yaptığınız her hareket bir amaca hizmet ediyor olsun. Yani yaptığınız her şeyin bir sebebi var, bir nedeni var. Her şey hesaplı ve kitaplı bir şekilde. Yani amaçsız yaptığınız hiçbir hareket yok. Böyle bir hayat son derece övülen bir hayat olsa da bunu yaşadığınız zaman kendinizi nasıl hissederdiniz? Ben size söyleyeyim. Muhtemelen kendinizi boğulmuş, son derece sıkılmış, belki de baskı altında ve kötü hissederdiniz.

Bu tarz bir hayatı insanlar ne kadar övse de veya istediklerini söyleseler de böyle bir hayata ulaşmayı da istemezler. Çünkü pek çok insan özünde her şeyi ya eğlendiği için, ya keyif aldığı için, ya da haz aldığı için yapar. Yani bir şeyin ne kadar kazandıracağı, neye hizmet ettiği, ne olduğu veya ne kadar önemli olduğu pek çok insan tarafından pek fazla önemsenen bir durum değildir.

İnsanlar önce ne kadar zevk ve keyif aldıklarına bakarlar, ardından ne kazandıklarına bakarlar, ardından da varsa, ya oluşturabiliyorlarsa amaçlarına bakarlar. Ama bunun haricinde herhangi bir şekilde bir yerde bulunmak istemezler. Yani kimse çok şey kazandığı ama hiç keyif almadığı, zevk almadığı bir ortamda bulunmak istemez. İşte bu yüzden insanlar ne kadar çok bir amaç uğruna yaşamak istediklerini söyleseler de aslında planlı ve sistemli bir hayata geçiş yapamazlar.