Bir insanın kendine her şey uygun görmesi, aslında kendisi bir şey yapınca, herhangi bir sakınca görmezken, başka birisi aynı hareketi yapınca, bunu çok kötü olarak nitelendirebilmesiyle ilgilidir. Örneğin, uygulsuz bir şey yaptığınızda, eğer bu o kişinin içine geliyorsa, o kişi sizin hakkınızda kötü şeyler söyleyip düşünecektir. Ama aynı uygunsuz olduğunu düşündüğü davranışı kendi yaptığında, bunu bir bahane uydurup, o kadar da uygunsuz görmeyecektir.

Bakış açısı değişecektir. Her şey kendine uygun görmek kabaca bu şekilde anlatılabilir. Bir örnek vermek gerekirse de, bunu bir hırsızlık örneğinden açıklayabiliriz. Örneğin, kendisine her şey uygun gören birisi bir hırsızlık yapmış olsun. Bu kişi bir hırsızlığı yaptığında ve kendisiyle ilgili bu hırsızlık olayıyla ilgili bir şey söylendiğinde, bunu o kadar kötümsemeyecektir. Kendine yakıştırabilecektir. Ama aynı hırsızlığı başka birisi yaparsa, ona karşı son derece kötü bir tavır alacaktır.

Ve onun yaptığının ne kadar kötü bir şey olduğunu anlatacaktır. Yani o kötü olayı da sadece kendisine uygun görmüştür. Veya çok iyi bir şey olsun. Mesela çok iyi bir arabaya kendisi bindiğinde, bu kişi o arabayı övecektir. Ama aynı arabaya bir başkası binse, o kişi o arabaya hakkında kötü şeyler söyleyebilir. Veya bir giysi, iyi bir giysiyle ilgili de bunları düşünebiliriz. Yani bir şey veya her şeyi kendine uygun gören insanlar aslında çok da çekilesi insanlar olmayacaklardır.