İnsan doğasıyla ilgili en önemli ayrıntılardan birine bakacak olursak, hatta şu anda söyleyeceğim bir ayrıntı değil de bir temel sütun diyebiliriz, insanın her zaman için almak istediği gerçeğidir. Evet, bir insan her zaman için öncelikli almak ister. İlgi almak ister, sevgi almak ister, kaynak almak ister, güç almak ister, ister, ister ama hep almak ister. İnsan hiçbir zaman için vermeyi öncelikli olarak istemez.

Tabi bazı istisnai durumlar hariç, örneğin insan çocuğu için bir şeyler verir, onu yetiştirmek için çabalar ama bu tarz istisnai durumlar haricinde genele baktığımız zaman insan her zaman için önce almak ister. Hatta belki de çocuk yapan pek çok aile için ileride çocuğunun kendisine bakacağına dair bir düşünce bile vardır. Yani ileride bile o çocuktan bir şey almak için o çocuğa şu anda bir şeyler veriyorlardır. Sonuç olarak geldiğimiz noktada insanlar günün sonunda mutlaka bir şeyler almak için çabalarlar.

İnsan çalışır ve para almak için çabalar. Eğer para mekanizması olmasaydı veya bir insanın paraya ihtiyacı olmasaydı o insanın herhangi bir işte çalıştığını göremezdik muhtemelen. Kendi canının istediği şeyleri yapıyor olurdu. Almak. İnsan almak ister. İnsanın en büyük özelliklerinden, insan doğasının en temel yapıtaşlarından birisidir. İnsan almak ister. Kurduğu tüm yetişimlerde, yaptığı tüm işlerde, giriştiği tüm girişimlerde kendine günün sonunda bir şeyler almak ister.