Pek çok insanın sıradan olması ya da sıradan düşünmesi bugün pek çok başka insan tarafından eleştirilse de bunun aslında son derece önemli bir sebebi var. Ama bundan önce sıradanlığı tanımlayarak başlayalım. Benim burada sıradanlıktan kastettiğim şey, günlük hayatını düşünmekten veya günlük hayatı için çabalamaktan başka bir şey yapmayan bir insan, yeni bir şey üretmeyen bir insan, sadece yaşayan bir insan. Sıradanlık böyle bir şey olsa gerek. Peki insan niye böyledir?

Bunun sebebi de aslında hayatta kalmaya çalışmasıdır. Şöyle düşünün, aklınıza hayatta kalma derdi olan ve olmayan iki insan getirin. Hayatta kalma derdi olmayan, yani ekonomik açıdan da olsun, sosyal açıdan da olsun, son derece iyi bir konumda olan ve başka şeyler düşünebilecek zamanı ve motivasyonu olan bir insan düşünün. Biri de hayatta kalmak için uğraşan, yani aslında toplumun genelini kastediyorum burada. Toplumun geneli de bu şekildedir. Hayatta kalmak için uğraşır ve bundan başka bir şey düşünebilecek motivasyonu ya da zamanı olmayan insanlar düşünün.

İyi koşulları ya da iyi imkanları sahip olmayan bir insanın farklı şeyler düşünüp üretebilmesi için ya çok zeki olması gerekir ya da başka bir şansı zaten yoktur. Yani hayatta kalmak için düğünüp duracaktır sürekli olarak. İşte bu, yani hayatta kalmanın zorlaşması insanların farklı bakış açılarına sahip olmasını, farklı şeyler üretebilmesini veya düşünebilmesini engeller ve onları sıradanlaştırır.