İnsanları yönetmenin en önemli şartlarından birisi, onlara karşı korku uyandırabilmektir. Ancak korkunun negatif bir yanı vardır. O da yanından genellikle nefreti de getirebilmesidir. Korku yanında her zaman nefret de getirecektir. Bu nefretin oluşmaması için ise, bir insanın haklı olduğu durumlarda korkulucu biri olması gerekir. Eğer haksız olduğunuz bir durumdayken korkutucu olmaya çalışırsanız, bu sizi hem aptal gibi gösterir hem de insanların sizden nefret etmesine sebep olmaya başlar. Nefret uyandırmadan korku yaratmak son derece önemlidir.

Çünkü belli bir zamandan sonra sevilmektense korku duyulan birisi olmanın daha iyi olabileceği kendi kendini gösterecektir. Haklı iken korkulan birisi olmak şuna benzer. Diyelim ki birisi olmaması gereken bir davranış yapmıştır. Belki bir terbiyesizlik, belki bir saygısızlık. Siz buna gerekli kadar veya buna denk bir şiddetle karşılık verirseniz, bu sizi hem haklı yapar hem de korkulan birisi yapar. Ama siz bu ayarı kaçırırsanız ve orantısız bir şiddetle karşılık verirseniz, bu sizi haksız ama korkulan birisi yapar.

Veyahut da ortada hiçbir şey yokken saçma bir hareket yaparsanız ve saçma bir şiddet uygularsanız, bu sizi yine haksız ve korkulan birisi yapar. Haklı ve korkulan birisi olmak son derece güç bir iştir. Eğer yapılan davranışa, terbiyesizliğe de bir karşılık vermezseniz veya yeteri kadar büyük şiddetle bir karşılık vermezseniz de, bu sizi komik duruma düşüren, korkulmayan ve saygı duyulmayan birisi yapacaktır. Nefret edilmeden korku uyandırabilmek çok zor bir iştir.