Bazı zamanlarda odaklanmamızın diğer zamanlara olduğundan kıyasla daha iyi olduğunu hissederiz. Burada önemli olan faktörler arasında uykunuzu almış olmak, hasta olmamak ve istekli olmak gibi faktörler vardır. İrade faktörü önemlidir ama irade bizim kendimizi yönlendirmemizle odağımızı artıran bir unsurdur. İrade faktörünü saymazsak kendi isteğimizle odaklanmamızı sağlayan şeyler anlık duygulardır. Bu duygular arasında olanlar ise sevgi, korku ve öfkedir.

Bu üç temel duygu bizim odağımızı artırır. Ancak öfkenin burada ayrı bir yeri vardır. O ayrı yer ise öfkenin diğer duyguları bastırarak odaklanmayı sağlayabilmesidir. Sevgi ile yapılan bir işin odağını bozacak bir şey yoktur çünkü zaten insan severek yapıyordur ve daha çok odaklanması için daha çok sevmesi yeterlidir. Korku insanın hayatta kalma güdüsüyle bağlantılıdır ve en güçlü güdüden beslendiği için zaten başka bir şeye ihtiyaç duymaz. Ancak öfkeli birisi sırf amacı uğruna sevmediği bir şeyi de yapabilir ve isteksizliğin bastırır.

Ya da daha fazla öfke korkuları bile bastırıp insanın amacına doğru yönelmesini sağlayabilir. Öfke kontrol altına alınabildiği takdirde insanın her türlü amaca odaklanabilmiş ini sağlayan bir duygudur. Bir insan sevmediği bir şeyi sevmeyi deneyip odaklanmaya çalıştığında uzun zaman alabilir ama öfke daha seri bir odaklanma kaynağı sağlar. Korku ise zaten hayatta kalma güdüsüne bağlı olduğu için kontrol edilmesi en zor duygulardan birisidir. Bu sebeplerden dolayı öfke en pratik odak artırıcı olarak düşünülebilir.