Bazen hepimizin rahat etmeye ihtiyacı olur ve bunu yapmayı gerçekten isteriz de. Hatta biz insanlara kalsa ömrümüzün tamamını rahat bir şekilde geçirmek isteriz. Ama tabii ki de bu mümkün değil. Çünkü hayat, insanın rahat yaşayabileceği bir yer değil. En azından tamamen. Ancak insanlar belli bir noktaya kadar rahat yaşayabilirler. Lakin hayat bazen o kadar zorlar ki insanı. İnsanlar bulundukları noktaları o kadar zorlaşırlar ki sonunda getirdikleri tüm o süreç sonunda rahatlamayı unutuverirler. 

Hayatın insanlar için rahat geçememesi, hayatın zorluğundan kaynaklanır. Ancak insanın rahatlığı unutması, o zorluklarla çok fazla mücadele etmesinden kaynaklanır. Fazla yaşanan zorluk ve bazılarının çok büyük zorluklarla mücadele etmek zorunda kalması ve oradan çıkabilmeleri, sonunda rahat etmeyi unutmalarına sebep olur. Çünkü o zor koşullardan çıkmak için o kadar çok mücadele edip, o kadar çok savaşmışlardır ki artık isteseler de rahat edemeyecekleri bir hale gelmişlerdir.

Rahatlığın ne olduğunu unutmuşlardır. Durduğu yerde insan böyle bir durumda rahatsız hissetmeye başlar. Durduğu yerde rahatsız hisseder. Çünkü durduğu an gelişmeyi durdurmuş olur. Ve gelişmenin durması da, veya hareketin durması da, zorluklarla mücadele edilen dönemdeki sürekli hareketi hatırlatır. İnsan tekrar o zorluklara düşmekten o kadar korkar hale gelir ki, durmadan çalışmak, durmadan hareket etmek ve durmadan gelişmeye devam etmek ister ve rahat edemez.