Hayatı boyunca belli bir kalite görmüş insanlar o kalitenin altına düştükleri zaman kendilerini tatmin olamayacakları bir sürece sokmuş olurlar. Bir insan doğduğu günden itibaren yüksek şartlarda veya iyi şartlarda yaşamamış olabilir veya en iyisini görmemiş olabilir. Ancak hayatının belli bir döneminde kısa bir an bile olsa, iyi bir anı yaşamış veya görmüş olsa, hayatının geri kalanında o iyi olan, kaliteli olanı kendine bir çıta edinip o standartlara ulaşamadığı sürece kendini sürekli olarak mutsuz hissedebilir.
Bazı insanlara iyisini göstermek, kalitelisini göstermek onlar için bir lanet olacaktır. Hatta bu, bugün sosyal medyanın bile yaptığı bir şey olabilir. Sosyal medyaya bakınca insanlar kaliteli hayatları görüyorlar. Veya kendilerinin çok daha farklı yaşamları görüyorlar. Ve kendilerine o yaşamları standart edinip, neden kendilerinde olmadığını kendilerine sordukları zamansa mutsuz hissediyorlar, tatminsiz oluyorlar.
Karşılarına ne çıkarsa çıksın tatmin olmuyorlar. Tatminsiz bir ruha sahip olmak kadar kötü bir şey olamaz. İnsanın kendini mutlu edebilmesi için öncelikle kendi standartlarında iyi hissetmeyi öğrenmesi gerekir. Veya bazı şeyleri unutmayı öğrenmesi gerekir. Ama günümüzde pek çok insan sanırım bunu yapamıyor. Bunu yapamadıkları için ise hem yalnız hem mutsuz kalıyorlar hem de tüm bunlar için başkalarını suçluyorlar.
Yorumlar
vardır herkesin bir bildiği
Tatmin olmuyorsa hayat boyu zorluk çeker
İnsanın kendi kendisini yiyip bitirmesi tam olarak böyle bir şey
Yorum yazmak için lütfen giriş yapınız