Bir şeyi umursamadığımızı söylediğimiz zaman aslında bunu birkaç kere daha düşünmemiz gerekebilir. Çünkü bir şeyi umursamamak aslında son derece zor bir şeydir. Bir şeyi umursamamak demek o şeyi düşündüğümüzde aslında duygusal olarak içimizde bir şeyin kıpırdamaması demektir. Ancak günümüzde pek çok şey içimizi kıpır kıpır edecek potansiyele sahip olabilir. Burada kıpır kıpır derken sadece heyecanı değil öfke ve sevgi gibi diğer duyguları da kast ettim.

Neyse bir şeyin bir insanın içinde ne kadar duygu uyandırabileceği de kişiden kişiye değişir aslında. Çünkü bazı insanlar hassas olurlar ve daha çabuk sevip daha çabuk öfkelenebilirler. Bazı insanlar ise kırılgandır ve karşılaştıkları her olaya karşı tepkisel olabilirler. Örneğin kırılgan birisini saçının rüzgarda bozulması bile sinir edebilirken kırılgan olmayan birisi bu duruma kafayı takmayacaktır bile. Bu sebeple bir şeyi hayatta ne kadar kafaya takıl umursayacağımız konusunda iki şey insanda ön plana çıkar. Birincisi kırılganlık derecemiz ikincisi ise ne kadar hassas olduğumuz.

Bir de bu duruma bakış açısını ekleyebiliriz. Aslında hayata olan bakışımızda her şeyin geçici olduğu ve zamanla her türlü koşulu değiştirmenin mümkün olacağını görürsek o zaman aslında bir şeyi kafaya takmanın da ne kadar anlamsız olacağını anlarız. Yani burada önemli olan bir kavram daha var karşımızda. O da bakış açısı.