Ben yaşanmışlıkların gözlere yansıdığına inanıyorum. Gözler kalbin aynası olabilir de olmayabilir de bu kadar net bir şey söyleyemem ama inanıyorum ki hissettiklerimiz bakışlarımıza yansıyor. Perdelenebilir ama ilerleyen süreçte bir şekilde ortaya çıkar. Yaşanılanlar özellikle gözlere yansıyor çünkü.

Örnek ile açıklayayım, mesela bir asker düşünün, savaşa gidiyor ve gözündeki korkuyu düşmanına karşı anlık saklıyor ama geriye döndüğünde ailesi onun bakışlarında o anlatmıyor olsa bile bir yaşanmışlık olduğunu anlıyor. Çünkü bakışlar yaşanmışlığı gizleyemiyor.

Yaşanmışlık ne kadar çok ve uzun olduğunda da bakışlar derinleşiyor. O yüzden yaşlıların bakışları beni çok etkiliyor.

Peki ya siz bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz?