Korkunun, öfkenin ya da hırsın kötü duygular olduğu her zaman için bize söylenen şeyler oldu. Peki kötü olduğu söylenen duyguların kaynakları bizlere hiç anlatıldı mı? Hayır anlatılmadı. Tüm bu kötü duyguların kaynağı aslında iyi diyebileceğimiz duygular olabilmektedir. Tek gereken aşırıya kaçmış iyi korkulardır. Yani burada önemli olan nokta aşırıya kaçmış ve bizim irademizi aşmış iyi duygular olsun.
Şimdi ne demek istediğimi iyi bir örnekle anlatacağım. Sevginin iyi bir duygu olduğu her zaman söylenmiştir. Diyelim çok sevdiğiniz birisi var. Onu o kadar çok seviyorsunuz ki onu kaybedecek olma durumu sevginiz kadar bir kaybetme korkusunu yaratır içinizde. Bu korku sonrasında aynı büyüklükte bir öfkeye de dönüşebilir. Ya da yanındaki insanlar için en iyisini isteyen bir insan düşünün. Bu insanın en iyisini sağlama hırsı en sonunda karşısında var olan bir düşmana vahşet uygulamaya kadar gidebilir.
Yani her türlü idealist aşırılık bir insanda kendi karanlığını da doğurur. Önemli olan şey insanın denge içinde kalabilmesidir. Çok sevmek ya da nefret etmek hepsi sonunda kendi karanlık tarafını yaratabilir. Ama dengeli bir ruh halinde ortaya karanlık bir taraf da çıkmayacaktır. Bu sebeple aşırılığın her türlüsü son derece zararlıdır. Aşırı sevgi de zararlı sonuçlar doğurabilir.
Yorumlar
Aşırı uçlar her zaman zarar verir
Sakinlik ve dinginlik her zaman için kontrolsüz duygulardan daha iyidir
Yorum yazmak için lütfen giriş yapınız