Yalnızlığın en zor değil belki ama en trajik yaşanma şekillerinden birisi, zor zamanlarınızda yaşadığınız yalnızlıktır. Yalnızlığın en zoru, yaşlandığınızda yaşadığınız yalnızlık olacaktır. Ama en trajiği ise, zor anlarınızda yaşadığınız yalnızlık olacaktır. Bir düşünsenize, gerçekten bir derdiniz olduğunda, gerçekten başınız sıkıştığında, zor bir hale düştüğünüzde, işte o en kötü anda, yanınızda kaç kişiyi görebilirsiniz?

Ya da şunu sorayım, hiç öyle bir duruma düştünüz mü? Düşseniz, kaç kişi yanınızda olurdu? Neler yaşadınız? Benden size söylemesin. Zor bir anınızda, zayıf bir anınızda, pek çoğunuz yalnız kalacaksınız. Çünkü zor zamanlar başkalarının katlanmak istemeyeceği durumlardır. İşte bu yalnızlığın getirdiği bir trajedi vardır insana. O da iki şekilde yaşanacaktır. 

Ya yalnızlığa alışamayıp büyük bir psikolojik buhrana girilmesi ve bunun getirdiği bir trajedi ya da yalnızlığa alışıp insanlığın gerçeğini görüp bu gerçeklerin yaratacağı çok büyük bir hayal kırıklığı ve bunun yaratacağı trajedi. İnsanın içindeki çocuğun öldüğü an, zor zamanlarında yalnız kaldığı andır. Ne yazık ki bunlar yaşanıyor.