Bir yola çıkmak denildiği zaman insanın aklına bir seyahate gitmek gelebilir. Bir seyahatte gidilmesi gereken yerler ve uğranması gereken noktalar vardır. Bir rota ve hedefler vardır. Aynı zamanda bir seyahate çıkıldığı zaman yolda geri dönülmez bir nokta vardır. O nokta ise genellikle şehirlerarası yola girdiğimizde olur. Şehirlerarası yola girdiğimizde artık yolda geriye dönme noktası pek fazla olmayacağı için de geri dönmek zordur. İşte bir hedefe yürümek de bir yola çıkmaya benzer aslında.

En azından benim açımdan bir hedefe yürümeye başladığı zaman insan ortadan mümkün olduğunca geri dönmeli ve yolun sonuna kadar gitmeye çalışmalıdır. Bazen aksilikler olduğunda ya da insanın motivasyonu kırıldığında o hedeften vaz geçmek iki şeyin kaybına sebep olur. Biri zaman diğeri enerji. Düşünsenize zaman asla geri gelmez enerji ise başarılarımızla doğru orantılıdır. Başarılarımız arttıkça bizim enerjikliğimiz de artacaktır.

Aksi takdirde başarılarımız azaldıkça enerjik halimiz de düşecektir. Yani hedeften vazgeçmek bir başarısızlık olduğu için burada enerjimiz de düşecektir. Bir de geleceği hiçbirimiz bilemeyiz. Belki devam etsek sonunda başaracağız. Bu ihtimal varken pes etmek niye olsun. Sonuna kadar mücadele etmek yorucu olsa da uzun vadede her zaman için insana daha çok yarar sağlayacaktır.