Ailemiz ile mutlu olduğumuz bir anı hayal ederiz. Ya da arkadaşlarımızla eğlendiğimiz bir anı hayal ederiz. Bazen ise iyi hissettiğimiz herhangi bir anı hayal ederiz. Ama burada önemli olan nokta sadece bir anı hayal etmektir. Yani duygusal bir şeydir ve anlıktır. Ama bazı insanlar anlık olanı kendilerine hedef edinme yanılgısı içine düşerler.
Bir anı kendimize hedef edinmek ise o kafamızda canlanan an için çabalayıp durmaktır. Varlığından emin olmadığımız belki de sadece bize mutlu olacağımız söylendiği için o ana ulaşmaya çabalar bazı insanlar. Ama o anın gerçekten bize mutluluk getirebileceği ya da öyle bir anın varlığı bile şüpheli olabilir. Örneğin bugün pek çok insan aileye ve iyi bir kariyere sahip olarak mutlu olabileceğini düşünür.
Ancak böyle bir ana ulaşmak hayat şartlarında mümkün müdür? Ya da mümkün olsa bile böyle bir an sizi mutlu mu edecek? Sırf size öyle söylendi diye sizi gerçekten mutlu edecek olan şey mi? Belki de mutluluk kavramının kendisi bugün sistemin insanları peşinde koşturmak istediği şeylerin peşinde koşturmak için bir tuzaktır. Bu sebeple insanlar anlık olan şeylerin değil kendisi ile ilgili kontrol altında tutabileceği amaçların peşinde koşmalıdır. Örneğin bir insanın bir müzik enstrümanı çalmayı öğrenmesi bile kendisi ile ilgili bir amaçtır. Böyle amaçlar anlık ve bize öyle olması için söylenenden çok daha iyidir.
Yorumlar
Emek değer gibi bakılabilir
Hayali anlar hedef olmamalı
Hedef için hayal kurmak motive eder.
Yorum yazmak için lütfen giriş yapınız