Çok çalışmanın çok kazandıracağı, genellikle insanlara öğretilen bir şey olsa da bugün gelinen şartlarda aslında çok çalışmanın her zaman, her şekilde çok kazandırmadığı da görülebilen bir durum. Peki, neden böyle? Yani çok çalıştırmak neden kazandırmayabilsin? Bu konuyla ilgili yapılmış pek çok araştırma var ve bu araştırmalara baktığım zaman aslında katılmak durumunda kalıyorum çünkü gerçekten yaşanıyor bunlar.

Yani birisinin sırf başka birisinin tanıdığı olduğu için çalışan birisinin önüne geçebilmesi ya da birisinin sırf görünüşünün ya da konuşmasının daha çok beğenilmesi durumunda, başka birisinin ya da çalışan birisinin önüne geçebilmesi ne yazık ki hem araştırmalarda gözüküyor hem de yaşanmış durumlar bunlar. Veya bunların hepsini geçtim. Sırf yetenek faktörü diye yaşanan bir durumdan da yetenekli insanlar çok çalışan insanların önüne geçebiliyorlar.

Bir konuda yetenekli olmak bazen saatlerce yapılan çalışmaya bedel olabiliyor. Veya günlerce veya haftalarca yapılan çalışmaya bedel olabiliyor. Ve bu durumlarda da çalışan, çok çalışan insan geriye atılmış oluyor. Çok çalışmak kazandırır mı? Tabii ki de kazandırır. Ama her zaman kazandırmayabilir. Yani bir garanti değil. Çok çalışmak kazanmak için çok önemli ama kazanmanın %100 garantisi değil. Başarmanın %100 garantisi değil. Ne yazık ki değil.