Bazı dövüşlerde bir rakip kendisinden çok daha güçlü olan bir rakibe karşı bir saldırıya geçmez ama bir yandan da dövüşe devam etmek zorundalar. Aslında saldırıya geçmemesi de bir dövüşün göstergesidir. Ama bu dövüş yumruklarla değil de daha çok o anda akılla yapılan bir dövüştür. Kendisini iyice küçülten güçsüz taraf, güçlü olan tarafın gevşemesini sağlamaya çalışır ve gevşeme sağlanırsa da bir anda saldırıya geçip güçlü olanı ortadan kaldırabilir.

Yani aslında güç gevşediği zaman işlevsiz bir hale gelebilir. Bu durumu aslında hayatta rehavete kapılmaya da benzetebiliriz veya kibre kapılmaya da benzetebiliriz. Rehavete kapılmanın veya kibre kapılmanın bireye verdiği anormal rahatlık aslında onun sonunda hazırlar.

Çünkü rehavetin insana yaptırabileceği en olumsuz şeylerden birisi aslında onu son derece saçma bir noktaya sürüklemesiyle olur. Güçlü olan bireyin onun için kullanamadığını şaşkınlık içerisinde görebilirsiniz. Çünkü bir güce sahip olmak kadar onu kullanmak da ayrıca bir hazırlık ister.