Bayan daktilolara ilişkin ilk belge, bir New York gazetesi olan The Nation'ın 15 Aralık 1875 tarihli sayısıdır. Bu gazetede, Remington firmasının New York bayii olan Locke, Lost and Bates Ltd. şirketinin bir ilanı vardı. Bu ilanda, kendine güvenebilen genç hanımların "daktilo yazarak" haftada 10-20 dolar kazanabilecekleri belirtiliyor ve yüz genç kıza "Çok iyi koşullar"la iş bulunacağı garanti ediliyordu.

Bu ücretler, o dönemde hanımların rüyalarında bile göremeyeceği kadar yüksek rakamlardı. Remington Co. tarafından bir yıllık üretimden sonra çoğalan daktiloları kullanabilecek nitelikte elemanların sayısının azlığı da ücretin yükselmesinin başlıca nedenlerinden biriydi. Gerçi zamanla hayli düşme gösterdi ama, yine de öteki mesleklerle kıyaslandığında, bir kadın için çok çekiciydi. 1888 yılında, New Orleans'ta bir kadınlar kulübünün üyelerine seslenen daktilo pazarlamacısı Harry Hodgson, bu mesleğe girmek isteyen hanımların haftada 6 dolar ücretle işe başlayabileceklerini, kendilerini kanıtladıktan sonra, 20 dolara kadar yükselebileceklerini söyledi.

Aynı günlerde bir "tezgâhtar kız" ise ancak ayda 6 dolar alabiliyordu. Üstelik daktilo hanımlar, 8.30-17.30 arasında çalışıyorlar, öğleyin de yarım saat "yemek molası" veriyorlardı. Tezgâhtarların ise 12 saat ayakta durması gerekiyordu. Daktilonun, özellikle orta sınıfın altındaki genç kızların evlerine olan bağımlılıklarından kurtulabilmelerinde büyük etkisi oldu. Telefonun da bürolara girmesiyle pek çok kadın kolaylıkla iş bulma olanağına kavuştu ve sekreterler iş dünyasındaki yerlerini aldılar.