Bazı insanlar kafalarının içinde başka insanlarla dolu olarak yaşarlar. Buna aslında geçmişe takılı kalmakta diyebiliriz. Bazı insanlar, belli başlı insanları hayatlarında özel bir noktaya koyarlar. Onları çok önemserler, onları gözlerinde çok büyütürler. Ancak insanların gözlerinde büyüttüğü o diğer insanlar aslında pek çok diğer insan gibidir. Lakin pek çok insan, gözlerinde büyüttüğü bu diğer insanları aslında böyle olduğunu anlayamazlar. Çünkü onları bir kere gözlerinde büyütmüşlerdir. Ve onları hayatlarında daha farklı bir noktaya koyarlar.

Ancak pek çok insanın bu tarz tespitleri yanlış çıktığı için, ellerinde hayal kırıklıklarından başka bir şey kalmaz. Lakin insanlar iki sebepten dolayı bu tarz insanlara akıllarından bir türlü çıkartamazlar. Birinci sebep, kendi hatalarını kabul edemezler. Yani şöyle düşünün, hayatınızda bir insanı alıyorsunuz ve çok özel bir yere koyuyorsunuz. Onu harika bir insan olarak belirliyorsunuz. Ancak ondan sonra bir bakıyorsunuz ki, o insan aslında o kadar da özel birisi değilmiş.

Size kazık atmış ve ortadan kaybolmuş. Böyle bir durumda kendi hatanızı kabul etmek ne kadar kolay olurdu? İnanın bana bunu az sayıda insan başarabilir. Az sayıda insan böyle bir durumda kendi hatasını kabullenip yoluna devam edebilir. Lakin pek çok insan ise hatasını kabullenemez ve yoluna devam edemez. İkinci sebep ise, insanların bazı şeylere duygusal olarak takılı kalmasıdır. Yani artık o insanla yaşadığı anlar, anılar, hisler, her neyse onlara takılı kalır, onlardan öteye geçemez.