Büyük kalabalıklar içinde yaşıyoruz. Sokaklarda yürüyoruz, kalabalıklar içinde çalışıyoruz, hepimiz hayat telaşesinin içinde kaybolup gidiyoruz. Belki sosyalleşiyoruz, belki yalnızız. Ama öyle anlar geliyor ki o kalabalık bize dar geliyor. İşte öyle anlar için hepimizin kendince yöntemleri oluyor. Bugün de benimkine bakacağız. 

Özellikle arkadaşlarımız arasında bazen ne yapacağımızı bilemeyiz. Anlaşılmadığımızı, yanlış anlaşıldığımızı düşünürüz. Ya da bildiğimiz insanlar hiç bilmediğimiz şeyler yaparlar, tanımadığımızı fark ederiz, belki güvendiğimiz dağlara karlar yağar. İşte tüm böyle durumlarda koskoca kabalıklar içinde kalbimiz sıkışır, darlanırız, yapayalnız hissederiz.

İşte öyle hissettiğim her an bir kitaba sığınırım ben. Zülfü Livaneli Serenad. Açar 88. sayfasını okurum. Yanımda kitabım yoksa mutlaka internetten açar o sayfayı okurum. İyi gelir, sakinleştirir, zihnimi dinginleştirir. 

Sizin kendince yönteminiz nedir?

"Bu dünyada sana kötülük yapmak isteyen insanlar çıkacak karşına ama unutma ki iyilik yapmak isteyenler de çıkacak. Kimi insanın yüreği karanlık, kimininki aydınlıktır. Geceyle gündüz gibi! Dünyanın kötülerle dolu olduğunu düşünüp küsme, herkesin iyi olduğunu düşünüp hayal kırıklığına uğrama! Kendini koru kızım, insanlara karşı kendini koru!"