Bu efsane Ortaçağ İtalyan keman ustalarının, enstrümanla­rı için iyi tellerin koyun bağırsağından elde edildiğini keşfetmeleriyle başladı. Kedi öldürmek çok korkunç bir uğursuzluk getirdiğinden, icatlarını korumak için herkese telleri kedi ba­ğırsağından yaptıklarını söylediler. Efsaneye göre, Abruzzi dağının Pescara yakınındaki köyü Salle'de, Erasmo adında bir eyerci bir gün kuruyan koyun ba­ğırsağının arasından esen rüzgarın sesini duymuş ve bunun Rönesans kemanı olarak bilinen eski bir keman türü için iyi bir tel olabileceğini düşünmüş.

Salle 600 yıl boyunca keman yayı üretiminin merkezi hali­ne geldi ve Erasmo yay yapanların koruyucu azizi olarak kut­sandı. 1905 ve 1933'teki kötü depremler Salle içindeki endüstriyi sona erdirdiyse de dünyadaki lider yay üretici firmalarından ikisi -D'Addario ve Mari- hâlâ Salle'li ailelerce işletiliyor. 1750'ye kadar tüm kemanlarda koyun bağırsağından yapıl­mış yaylar kullanıldı. Bağırsağın hayvandan henüz ılıkken çı­karılması ve yağ ve pislikten arındırılıp soğuk suya batırılması gerekir. En iyi kısımları şeritler halinde kesilir ve istenen ka­lınlıkta bir yay elde edilene kadar kıvırıp çekiştirilir. Her ne kadar keman meraklılarının çoğu bağırsaktan yapı­lan telin en yumuşak sesi verdiğini düşünüyorsa da, günümüz­de yay yapımında bağırsak, naylon ve çelik karışımı kullanıl­maktadır.

Richard Wagner nefret ettiği Brahms'ın itibarını sarsmak için berbat bir dedikodu yaydı. Brahms'ın Çek besteci Antonin Dvorak'tan "Bohemlere özgü serçe katleden bir yayı" he­diye olarak kabul ettiğini iddia etti. Sözde, Brahms bu yayla Viyana tarzı evinin penceresinden gelip geçen kedilere rastgele atışlar yapıyormuş.

Wagner şöyle devam etti: "Zavallı hayvanları vurduktan sonra aynı alabalık avlayan bir balıkçı edasıyla ipini sararak odasına çekiyormuş. Sonra da kurbanlarının son nefeslerini verirken inlemelerini şevkle dinleyerek ante mortem (ölüm ön­cesi) gözlemlerini defterine not ediyormuş." Wagner, Brahms'ı hiç ziyaret etmedi ya da evini hiç görme­di; böylesi bir "serçe yayı"nın bırakın Dvorak tarafından hedi­ye edilmesini, varolduğuna dair herhangi bir kayıt bile yok gi­bi görünüyor. Kediler diğer tüm türler gibi sessizlik içinde ölmeye eğilim­lidir. Buna rağmen, bu kedi öldürme söylentileri Brahms'ın üze­rine yapışmış ve bu iddia gerçekmiş gibi birçok biyografide tekrar edilmiştir.