Bazen dışarıda zor durumda olduğunu gördüğümüz ya da düşkün durumda olduğunu gördüğümüz birilerine baktığımızda acımı hissedebiliriz. Bu normal bir hissidir. Acımı hissetmek bir insanın vicdanını da gösterir. Ancak hayatın şöyle bir gerçeği vardır ki, belli başlı istisnalara hariç eğer doğuştan gelen bir engel ya da rahatsızlık yoksa bir insanın kendisini düşürdüğü zor durumun sebebi her zaman için yine kendisidir.

Dediğim gibi ortada doğuştan gelen bir rahatsızlık, bir hastalık yoksa genellikle kötü duruma düşmüş bir insanın kötü duruma düşme sebebi yine kendisi olacaktır. Yani bir düşünsenize, bir insan depresyondaysa, niye depresyonda olabilir? Hangi olayını depresyona sokmuş olabilir?

Ya da bir insan yalnızdasa ve yalnızlığından dolayı üzgünse, onun bu yalnızlığının sebebi ne olabilir? Ya da bir insan maddi sıkıntılar içerisindeyse, bunun sebebi yine ne olabilir? Bir insanın sağlık problemleri varsa, bunun sebebi kimdir? Başkaları mı? Başkaları mı insanı zor duruma düşürür? Yoksa insanın geçmişte kendi yaptıkları veya yapmadıkları mı onu şimdi zor duruma düşürendir? Yorum sizde.