Doğanın en büyük kanunlarından birisi, aslında kusursuz denen bir kavramın hiçbir yaratılmış obje veya varlıkta mümkün olamayacağı gerçeğidir. Kusursuz diye bir şey doğanın içerisinde mümkün değildir. Çünkü kusursuzluk ele alınması gerektiği zaman çok boyutlu bir şeydir ve yaratılmış obje veya varlıklar arasında bu kadar çok boyutlu hiçbir şey söz konusu değildir. Bir insanı ele alalım. Onun mükemmel olduğunu düşünebiliriz. Ancak soğuğa karşı doğadaki pek çok hayvandan daha dayanıksızdır.

Fiziksel kuvveti doğadaki pek çok hayvandan daha aşağıdadır. Ama aklı doğadaki hayvanlardan daha yukarıdadır. Bu onu akıl konusunda yukarıda kılarken, fiziksel güç ve dayanıklılık konusunda güçsüz ve zayıf kıldı. Yani kusurlu kılmıştır. Veyahut da bir insan bir çita kadar hızlı koşabilir mi? Koşamaz. Demek ki insanın hızı çitanın hızı kadar mükemmel değildir. Dolayısıyla çok boyutlu olarak doğaya baktığımız zaman, kusursuz denilen herhangi bir canlının, varlığın mümkün olamayacağını, mümkün olmasının imkansız olduğunu görebiliriz.

Aynı şekilde herhangi bir kavrama da çok boyutlu bakabiliriz. Örneğin bir insanın harika bir karakteri veya kişiliği olduğunu düşünebiliriz. Ancak bu insanın bu harika karakteri ya da kişiliği belki de neye göre ölçtüğümüze göre değişecektir. Yani bir insana harika karakteri derken neye göre diyoruz? Bu da aslında kusursuzluğun öznel bir yana çekilebileceğini bizlere gösterebildiği için kusursuz denilen bir şeyi bulmak mümkün değildir. Doğada kusursuz diye bir şey olamayacaktır. Bu doğanın en büyük gerçeklerinden bir tanesidir.