Bazen kendimizi belli bir konu veya durumun içinde öyle tuhaf bir haliyle buluruz ki, ne kadar çok yol gittiğimizi zannetsek de aslında bir arpa boyu yol gidememiş oluruz. Nerede olduğumuzu bilemeyiz, nereden başladığımızı bilememiş oluruz ve nereden başlayacağımızı da bilemeyiz. Bu tarz durumlarda kardeşim yapabileceğimiz en iyi şey aslında olabildiğince bilgimizi artırmaya çalışmak ve sürekli olarak çalışma yöntemlerimizi değiştirmektir.

Çünkü bir konunun içinde bu kadar kaybolabilmek demek aslında o konu hakkında hiçbir bilgimizin olmadığı anlamına gelir. Yani cehaletin en dip noktasındayızdır. Bu yüzden bilgimizi sürekli artırmamız, yöntemlerimizi sürekli değiştirmemiz ve bıkmadan, usanmadan tekrar ve tekrar denememiz gerekecektir. Burada, bir insanın kendine yapabileceği en büyük kötülük, yarı yolda bırakıp gitmesi olacaktır. 

Herhangi bir şeyi nasıl öğreneceğimizi öğrenirsek, o zaman, aslında, yolu yaralamış oluruz. Mentalitesini kavrarız. Nereden başlayacağımızı biliriz. Ve bunu hiç bilmediğimiz bir konuda yapmak için, aslında, kör bir şekilde bir süre yol almamız gerekecektir. Ne kadar çok bilgimizi arttırırsak, konu hakkında, kör dolaştığımız zamanlar o kadar azalacak, konuya dair bilincimiz artacak ve konuya dair bilincimiz arttıkça, nerede olduğumuzu, nereden başlamamız gerektiğini ve nerede bitirebileceğimizi son derece iyi kavramış oluruz.