Bazen her şey iyi giderken, ya da her şey istediğimiz gibi giderken, bir anda olayların gidişatı değişebilir. Yani olaylar kötüye gidecek diye de söyleyemiyorum. Sadece olayların gidişatı bizim anlam veremediğimiz bir yöne doğru gider. Bu ise bizi düşünürür çünkü, neden olaylar bu yöne doğru gitmeye başladı diye, ya da neden olaylar bizim algılayamadığımız bir yönde gelişti, hangi gelişme oldu diye düşünmeye başlarız. İşin kötüsü ise bazen öyle olaylar olur ki, sebebini kendi başımıza düşünerek bulmamız imkansız hale gelecek.

Hatta o kadar can sıkıcı şeyler olur ki, olaya sebep olan kişiye gitsek ve bunu neden yaptın diye sorsak, o bile bize doğruyu söyleyemeyecektir. İşte böyle durumlarda, insan kendini çaresiz hissedebiliyor. Yani bir aksilik olduğu zaman veya birisi de tuhaf bir şey yaptığı zaman, bir de bunun sebebini söylemediği zaman, insan kendini delirecek gibi hissediyor.

Hem yaşayan sizsiniz, hem yaşatılan sizsiniz, hem de sebebini söylemiyorlar. İnsanın bazen o sebebi böyle kerketen üstü kipalası geliyor. Hani, neden böyle bir şey oldu veya neden böyle saçma bir hareket yaptın? Bunun cevabını insan almak istiyor. Ama alamıyor. Alamadıkça daha çok düşünüyor. O insanı değil, sebebini merak ediyor sadece. Artık o insan önemli değildir. Sadece sebebi önemlidir.