Tekliğe ulaşma ya da en güçlü olma insanlar için veya en azından güç arzusu olan tüm insanlar açısından ideal bir hayaldir. Ancak tekliğe ulaşmak insan canlısı açısından pek de mümkün değildir. Çünkü insan canlısı tek başına doğada hayatta kalabilecek şekilde evrimleşmemiştir. Ne psikolojik olarak ne fiziksel olarak ne de zihinsel olarak insanoğlunun böyle bir evrimi söz konusu değildir. Tabi bugün medeniyet ve teknoloji var ve insan tek başına yaşayabilir diyebilirsiniz. Evet, insan tek başına kendi medeniyeti içinde güvenle yaşayabilir ama tek başına medeniyetinden dışarı adım bile atamaz.

Ayrıca bugün yalnız olduğunu veya tekliğe ulaştığını söyleyen bir insan bile başkalarının kendisine ulaştırdığı gıdaları tüketiyor, başkasının ürettiği arabalara biniyor, başkasının ürettiği metro sisteminde veya toplu taşımada yolculuk edip, başkasının kurduğu bir işte çalışıp, başkasının bastığı bir parayla kullanarak başkasının yaptığı bir barınakta yaşıyor, bir evde yaşıyor. Dolayısıyla bir insanın tamamen tekliğe ulaşabileceğini ve tamamen yalnızlığa varabileceğini asla söyleyemeyiz. İçinde yaşadığımız medeniyet zaten yalnız yaşayamayacağımızın ve hayatta kalamayacağımızın en büyük kanıtı.

Bugünkü yalnızlık kavramı veya bugün söz edilen yalnızlık kavramı, bireylerin arkadaşsız kalması veya dostsuz kalması ile ilgili bir kavram. Ancak insan için onu hayatta tutacak olan şey arkadaş veya dost değildir. Belli bir sistem içinde topluluk halinde, iş birliği halinde yaşayabilmektir. Yani kimisi gıdayı bulur, kimisi barınağı inşa eder, kimisi başka bir şey yapar. İşte bu insanlığı hayatta tutar ve insanlık bu yapıda bir canlı olduğu için asla tekliğe ulaşamayacaktır. Çünkü her şeyi kendi yapamaz.