Bugün 90 sene, 100 sene, 110, 120 sene yaşayan insanlar var. Tabi sayıları ne kadar çok bilinmez ama sonuçta yaşayabilen insanlar var. Peki, bu iyi bir şey mi? Bir insanın bu kadar uzun ömürlü olması. Aslında o kadar da iyi bir şey değil. Bir insanın ömrü uzadıkça sadece kendine zarar vermiyor. Yani kendi hayatını zorlaştırmış olmuyor. Başkalarının da hayatını zorlaştırıyor.

Bir insanın ömrü uzadıkça kendine zarar vermesi aslında yaşlı bir insanın gün geçtikçe daha zor yaşaması ve gerek yürümek, gerek konuşmak gibi temel fonksiyonları daha zor yerine getirmesi anlamına geliyor. Bu, yaşlı birisinin kendine yaptığı eziyettir. Yaşlı birisinin çevresine yaptığı eziyet ise yaşlı insanlardan çağa ayak uydurması beklenemez ve çağa ayak uyduramayan bu yaşlı insanlar gittikçe modelleşen çevrelerini de giderek geriye çekmeye başlarlar.

Yaşlı insanlar tecrübe kaynağı olmalarına rağmen belli bir noktadan sonra toplumun geri kalmasına sebep olabilirler. Bu sebepten dolayı bir insanın çok uzun ömürlü olması bileğin kendisine de eziyet olabiliyor, topluma da eziyet olabiliyor.