Annemler ben küçükken kafamı masanın köşesine falan vurduğumda masaya vurup kötü masa falan demediler herhalde.
Ben bir durum söz konusu olduğunda önce suçu kendimde ararım çünkü.
Ve ödeşmek pek bana göre değildir.
Ben ya affederim ya da mesafe koyarım.
Birini bilerek üzmek asla yapabileceğim bir şey değil çünkü.
Birini bir üzersem elli ben üzülürüm.
Dünya biz hassas kalpliler için zor bir yer...
Peki ya siz? Siz de benim gibi misiniz?
Yorumlar
yorumlarda buluşalım
Kesinlikle öyle!
Yorum yazmak için lütfen giriş yapınız