Çok işim var.

Özel hayatımda da iş hayatımda da çok işim var.

Ve bu işleri bitirmek için dinlenmeye ihtiyacım var.

Ama dinlenmem için de işlerin bitmiş olması ve vicdanımın rahat olması gerekiyor.

Böyle bir paradoksun içinde sıkıştım kaldım…

İşlerde öncelik sırası da yapamadım.

En sevmediğim şekilde yapmaya çalışıyorum.

Yarım yarım, biraz ondan biraz ondan olacak şekilde işleri bitirmeye çalışıyorum ama hiç mutlu değilim bu durumdan.

Çünkü ben bir şey ya tam olsun ya hiç olmasın isterim, o yarım kalış bile beni delirtmeye yetiyor.

Siz de benim gibi misiniz yoksa normal misiniz?