Fransa sıkışık du­rumdayken buradan bir yer alalım, diye düşünen Jeffer­son, batıda ayağını sağlam basmak ve ayrılıkçıları da sin­dirmek istiyordu. Bunun için Fransa'daki elçileri Robert Livinston aracılığıyla Napol­yon'dan, aşağı Mississippi havzasında küçük bir arazi talep ediyorlar ve karşılığında, 2 milyon dolar teklif edi­yorlardı. O dönemde Washington ile Paris arasında kuryelerin ve gemilerin gelip gitmesi ay­lar sürüyordu. Bu olayda da bir süre haber çıkmadı. Jetfer­son sabırsızlandı ve bu kez Ja­mes Monroe'yu Paris'e gön­dererek New Orleans ve Batı Florida için 10 milyon dolar önerdi. Ama Jefferson, aynı günlerde Napol­yon'un Livinston'a tüm Louisiana'yı 15 milyon dolara teklif ettiğini bilmiyordu.

Sonuçta olay açıklığa ka­vuştu ve Napolyon'un teklifi kabul edildi. Kongre, her za­man olduğu gibi itiraz etti. İti­razın temeli yönetimin böyle bir yetkisinin olmadığı nokta­sındaydı. Ama böyle bir kelepir kaçar mıy­dı?... Sonuçta, Kong­re razı edildi ve ABD, Kuzey Amerika'nın kalbi olan bu bölgeyi, dönüm başına yarım senti bile bulmayan komik bir rakam karşılığı alınca, tarihin en büyük gayrimenkul satışı gerçekleşmiş oldu.

1803 sonbaharında bir gün: Antlaşma 30 Nisan'da imzalandığı halde, Kongre ik­na edilinceye kadar aylar geçtiği ve antlaşma ancak 20 Ekim'de onaylandığı için, de­vir töreni 30 Kasım'a sarkmış­tı. Yer Mississippi kıyısın­daki New Orleans. Arka planda selvi ağaçlarının arasında, süslü binalar. Ön planda şehir meydanı. Renkli üniformalar içeri­sinde Fransız askerle­ri, İspanyollar. Da­ha da süslü kreol­ler. Avcı ceketleri içerisinde öncü­ler. Siyahi köle­ler. Hatta kıtanın ilk sahibi Kızılde­rililer dahi vardı. Önce İspanyollar burasını Fransa'ya devrede­ceklerdi. Çünkü Napolyon'un 1800 yılında imzalattığı İlde­fenso Antlaşması'nın resmi gerekleri tamamlanmamıştı.

İspanyol temsilcileri Vali Manuel de Solcedo ile Marki de Casa Calvo, Louisiana'yı Fransız temsilcisi Vali Cle­ment de Laussor'a devrettiler. O da er­tesi gün bölgeyi Amerikan tem­silcileri Charles Cole Clairborne ile General James Wilkinson'a dev­retme talimatı al­mıştı. Fakat ne­dense, bu ikinci tö­ren, aradan tam üç hafta geçtikten sonra, 20 Aralık'ta yapıldı.