Aslında, o günlerde İngil­tere'nin Dover, Hasting, Rommey, Mithe ve Sandwich gibi büyük li­manları da korsan yatağından başka birşey değildi. Francis Drake, Henry Morgan ve William "Captain" Kidd bu dönemin en ünlü, devletle bütün­leşmiş korsanlarıydı.

Korsanların çetin koşullarda yaşa­dıkları bir gerçekti ama, bu durumu fazla abartmamak gerekiyor. Çünkü, o dönemde kral himayesinde korsan­lık yapanlar, çok katı disiplin kural­ları altında eğitilen donanma askerle­rinden daha rahattılar. Kralla iş birliği yapan korsanlar, genel olarak ya İn­cil’e ya da baltaya el basarak yemin ediyorlardı.

Korsanlarla kral temsil­cileri arasında bir disiplin ve tazmi­nat anlaşması bile imzalanırdı. Sa­vaşta yaralanan korsanlar, bu anlaş­ma çerçevesinde tazminat alırlardı. Bir parmağını, ya da gözünü kaybe­dene 100 altın para, sol kolunu kay­bedene 500, sağ kolunu kaybedene 600 altın para tazminat ödenirdi. Kaptan, diğer korsanlardan her zaman iki misli daha fazla pay alırdı.

Ancak, korsanlık aleminde kaptan statüsünün, donanmadaki kaptan su­bay statüsünden farklı olduğunun al­tını çizmek gerekir. Korsanların kap­tanı en küçük bir hata yaptığında em­rindeki serseriler ayaklanır ve onu alt ederlerdi. Kaptanlara genellikle iki tür ceza verilirdi: Ya az miktarda yi­yecek ve bir tüfekle ıssız bir adaya bırakılırlardı, ya da geminin iskele­sinden denize doğru uzatılan bir tah­tanın üzerinde saatlerce bekletilirler­di.