Aslında Ermenilerin ani saldırılarla kanlı olaylar çı­karmak ve cezalandırılınca da, Avrupa kamuoyunu ayaklandırmak taktiğini uy­guladıkları bilinir. Abdülhamit'in saltanatı boyunca verdiği idam kararla­rının da son derece az olduğu hatırlanır. Ancak yaşadığı müddetçe hatta ondan sonra da, bu damga devam etmiştir. Sonraları ise, Ermeni propa­gandası İttihatçıları hedef al­dığı için, Abdülhamid'i bu yö­nüyle anan olmamıştır.

Bunun yanı sıra, Abdülha­mid’e yakıştırılan sıfatlar da pek çoktur: Despot, kindar, hilekâr, cimri, aciz, büyük ka­til, Makyavel'in yeni izleyicisi, kurtlar ve çakallar arasında bir tilki... Hatta Abdülha­mid'e, “Avrupa'nın en önemli yayınlarının sesini altından ağız tıkaçları ile kesen adam” diye bir yakıştırma da vardır. “Acaba bunu yazan, istedi­ği parayı alamamış mı idi?” sorusu da insanın aklına takıl­mıyor değil. Ayrıca Abdülhamid hakkında akla hayale gelmeyecek uydurmalara da rastlanır.

Bunlardan biri de, “Ablası Esma Sultan'ın emrinde dansöz olarak ça­lışan, İslam'ı kabul etmiş bir kölenin oğlu olduğu” yolundadır. Bu iddiayı orta­ya atanlar şunu da eklemektedirler:

 

“Gayri meşru bir doğum ürünü olduğu ileri sürülür. Bazılarına göre babası, Ab­dülmecid sarayının Ermeni bir ayvazı (uşak) ya da aşçısı idi. Sultanın kadın konusun­daki liberalliğinden yararlanıp kadınlarından birini tavlamış­tı. Kimine göre de, (Abdülha­mid) Garabet Balyan'ın oğlu­dur... Abdülmecid'in kendisi­ni aldatan karısını boğdurdu­ğu efsanesi de dolaşıyor. Ken­disine annelik yapan Pereste Hanım da sarayın “Osman” adındaki bir uşağıyla ilişki kurduğu için suçlanmıştır.”