Şimşirlikte tutulan şehzadeler tam bir ha pis hayatı yaşarlardı. Kimseyle haberleş­melerine izin verilmezdi. Hastalandıklarında bile, padişahtan izin alınmadan hekimler şimşirliğe gidemezlerdi.

Şimşirlikte yaşayan şehzadeler birbirleriyle de fazla görüştürülmezlerdi. Dönemin padişahı müsaade ederse, Eski Saray da bulunan anneleri şimşirliğe gelerek oğullarını görebilirdi.

18. yüzyıl’ın ortalarından itibaren, şehzadelerin şimşirlikte hayatları biraz rahatladı. 1753 ile 1757 yılları arasında tahtta bulunan III. Osman döneminde, şimşirlik binasının şekli değişti. Duvarlar alçaltılarak, binada pencereler açıldı.

Padişah, Beşiktaş'takine ya da diğer saraylara gittiği zamanlarda, yanında şehzadeleri de götürmeye başladı.