Osmanlı akıncılarının toprak surru aşması, Venedikler açısından güvenilir tek dayanağın karelere sabitlenmiş olan garnizon olduğunu ortaya artık koymuştum. Venedik açısından artık çok da güvenli bir alan kalmamıştı. Ancak Osmanlı akıncılarının surru aşması aynı zamanda kalelerdeki bazı Venedikli komutanların Osmanlı akıncılarının sahada karşılanması fikrini desteklemesine yol açmıştı. Sonuç olarak geldiğimiz noktada şöyle bir manzarayla karşı karşıyaydık. Asilerin bir kısmı Osmanlı akıncılarının dışarıda karşılanması için kalelerden çıkılması taraftarıydı, bir kısmı ise değildi.

Ancak Osmanlı açısından zaten istenilen şey de Venediklilerin kaleden çıkmasıydı. Çünkü Osmanlı akıncıları zaten bunun için planlarını hazırlamışlardı. Geldiğimiz son noktada ise Osmanlı akıncıları yerlerini alınmışken Venedikliler de dışarı çıkıp karşılama için hazırlanmaya başladılar. Venedikli askerler, kayalarından çıktıktan kısa bir süre sonra arazide Osmanlı akıncıları ile karşılaştılar ve çarpışma başladı. Arazide Osmanlı akıncılarının bir kısmı çarpışırken kalan kısmı da ormanda pusuda bekliyorlardı. Venedikli komutanların bazıları Osmanlı akıncılarının yaptığı sahte ricata kanarak pusuya doğru çekildiler ve imha edildiler. Bu Venedik birliğinin imha edilmesinin ardından onları kurtarmak için gelen diğer Venedikliler de imha edildi. Çözülme son derece hızlı bir şekilde yaşandı.