'Soğuk Savaş' şartlarında, 1952 yılında Sovyet tehdidine karşı Erzurum'da yapılan NA­TO manevraları sırasında Türkiye'ye gelen General Ridgway, Nene Hatun'u Er­zurum'da ordu tarafından kendisine tahsis edilen evinde ziyaret etti ve 'yeni bir savaş olduğunda' Nene Hatun'a, bu savaşa katılıp katılmayacağını sordu.

Artık feri yavaş yavaş sönmeye yüz tutmuş gözle­rinde bir an Aziziye Savun­ması'nın anıları beliren 95 yaşındaki Nene Hatun, ka­rarlı bir şekilde, "Tabii gide­rim" diye yanıtladı NATO Başkomutanını. Bu yanıt üzerine heyecan­lanan General Ridgway, ya­nındaki gazetecilere şunları söyleyecekti:

 

"Aziziye mucizesinin sırla­rını Nene'nin sözünden ve yüzündeki çizgilerden öğrendim. Nene efsa­ne değil, bir hakikat­tir."

Yine 1952 yılın­da, Aziziye Şehitle­ri'ni anmak için yapı­lan törende kendisiyle görüşen gazetecilere Nene Hatun şunları anlatacaktı:

 

"Muharebe gürül­tüleriyle uyandık. Ko­cam baltasını kaptığı gibi dışarı fırladı. Az sonra dönerek, 'Ne­ne, Rus tabyalara gir­miş. Sen çocuğumuza bak, arkamdan gelme. Biz Rus'u durdururuz. Eğer dur­duramazsak, düşman şehre gi­rerse siz kendinizi boğun' di­yerek gitti. Biz 15 gün önce Pasinler'in Çepelli Köyü'nden köyümüzün Ruslar tarafından istilasına tahammül edemediğimizden dolayı Erzurum'a gelmiştik. Bütün memleketin boşaldığı, herkesin Rus'a kar­şı koymaya, vatanı kurtarma­ya gittiği bugün, ben nasıl ev­de kalabilirdim? Ufak yavru­mu öpüp, Allah'a emanet ede­rek evde bulunan satırı aldım ve sel gibi akan kala­balığa karışarak tab­yaya doğru koşmaya başladım..."