Sakarya Savaşı'nın zaferle noktalanmasından sonra ordu, hızla bir taarruz harekâtı için hazırlığa gi rişti. Ordunun daha et kili bir şekilde desteklenmesini sağlamak için bir “Harp Encü meni” (Savaş Komisyonu) kuruldu. Encümen, ordu ihtiyaçlarının süratle sağlanması için kaynak aramaya başladı. Bu konu da öncelik, silah eksiğinin gide rilmesindeydi.

Yunanlıların silah gücüne yaklaşabilmek için, tüfek sayısı nın üç kat, makineli tüfek ve top sayısının da iki kat arttırılması gerekiyordu. Ayrıca eldeki silahların ateş gücünün de yükseltil mesi, tüfek ve top mermisi ihti yacının karşılanması lazımdı. Bu hazırlık için 4 ayrı koldan harekete geçildi. Ankara'daki silah fabrikaları üretimi hızlan dıracak ve Anadolu olanakları zorlanacak, İstanbul'daki depolardan silah ve cephane kaçırıla cak, Fransa, İtalya ve öteki Av rupa ülkelerinden silah satın alınacak ve Ruslarla Fransızların yardımları değerlendirilecekti. 

İşte tam o günlerde, dünya nın önde gelen silah tüccarların dan Basil Zaharoff ortaya çıktı. Zaharoff, Türk ordusunun şid detle silaha ihtiyacı olduğunu bi liyordu. Türklerin Fransa ve İtalya'dan silah ve cephane alması ve Almanya'dan silah satın alma çabalarına girmesi, Zaha roff’ un iştahını kabartmıştı. İn giltere Başbakanı Lloyd Geor­ge'un 10 Ağustos 1921 günü söylediği, "Sevr Antlaşması yır tılmış olduğundan silah ticareti serbesttir. Özel şirketler savaş halinde bulunan ülkelerle silah ticareti yapabilirler" sözü de, Zaharoff’ un Türk ordusuna si lah satmanın artık mümkün ol­duğu görüşünü güçlendirmişti.