İnsanlar aşı konusunda ikiye ayrılır: aşıdan korkanlar ve ilkokulda aşı olunacağı zaman aşıyı ilk olanlar. Benim çocukluğumda böyle bir durum vardı. Şimdi bu meseleler nasıl oluyor pek de bilmiyorum aslında.

Benim zamanımda aşı günü çok hareketli bir gündü. Göz sürekli kapıda olurdu. Her saniye kapı açılacak da aşı ekibi içeri girecek diye diken üstünde oturulurdu. Korkanlar, heyecandan kalbi yerinden çıkacak gibi olanlar, hiç bu durumu dert etmeyenler ve bir de korkanları daha da çok korkutanlar.

Neden yapıyorduk çocukken bunu anlamıyorum. Zaten karşımızdaki yeterince korkuyor, neden daha fazla korksun isteriz ki? Yok iğne şöyle büyük, yok böyle acıtıyor, sonrasında böyle yapıyor... Çocuklar biraz daha mı acımasızlar ne?

Ben aşıdan hiç korkmazdım. Gerekirse aşıyı ilk olacak cesareti de gösterirdim. Bu durum çocukken çok fazla iğne vurulduğum için olabilir. Hala aşı, iğne, kan alımı gibi durumlarda yapılan işleme bakarım. Her seferinde başınızı çevirin deseler de ben izlerim. 

Siz aşıdan korkuyor musunuz veya çocukken korkar mıydınız?