Ben denizsiz yapamam diyenlerdenim kesinlikle. İzmir'de doğdum, Antalya'da büyüdüm. Ordu ve İstanbul'da yaşadım. Yani her zaman denize kıyısı olan bir şehirdeydim. Taaki üniversiteye kadar. 

Deniz kıyısında büyüyenler beni anlarlar. Bu bir tutku değildir. Bu hayatımızın yaşama biçimi haline dönüşmüş bir durumdur. O deniz kokusu, dalgaların sesi gelecek. Huzur buluruz öyle.

Canın mı sıkkın? Git sahile, otur denizin kıyısına. Sen anlat dalgalar götürsün derdini. Sen anlat derdini dinlesin deniz, dalgalar konuşsun seninle.

Arkadaşlarınla mı buluşacaksın? Sahilde buluşun. Herkes için ortak bir nokta olsun. Beklerken denizi izlersin, için huzur dolar.

Örnekler daha da arttırılır tabii. Bunca deniz kıyısında yaşadıktan sonra üniversitede denize kıyısı olmayan bir yerde yaşamak bana çok zor geldi. Gözüm hep bir denize çıkacak sokak aradı ama tabii bulamadım. :( 

Şimdi yine denize kıyısı olmayan bir şehirde yaşıyorum ama artık alıştım gibi. Buna alışmak da biraz beni üzmüyor değil. Annemlerle her konuşmamızda bir içim gidiyor. Geçen gün konuştuk denizdelermiş, biraz içim burkuldu. Denize, suya biraz hasret kaldım.

Peki ya siz denizi olmayan bir yerde yaşayabilir misiniz?