Evcil hayvan sahibi misiniz? Soruya cevabınız evetse onunla dertleşiyor musunuz?

Kendime yancı arıyormuşum gibi oldu böyle ama tek miyim acaba bu konuda merak ediyorum. Çünkü ben baya baya kedimle dertleşiyorum. Belki evde sadece ikimiz olduğumuz içindir. Ev arkadaşıyız sonuçta.

Tamam kiraya, faturalara ortak olmuyor. Hatta ekstra kum ve mama giderleri de var ama manevi en büyük destek bana. 

Bir kere kapıya ne zaman anahtarı yerleştirsem kapının hemen arkasında beni bekliyor oluyor. Hele ki bir de merdivenden çıkarken sesimi duymuşsa... Ben eve girene kadar miyavlıyor.

Kapıyı açıyorum, hemen kendini sevdirmek için yere atıyor. Sarılışıyoruz, özleidn mi beni diyorum göz kırpıyor. Mamasını suyunu koyuyorum. Minnoş minnoş ayaklarıma dolanıyor.

Canım sıkkınken anlıyor. Gelip hemen yüzüme dokunur mesela. Göğsüme yatar, teselli verir. Zaten geceleri mutlaka ayak ucumda uyur. Bacağıma koala gibi sarılır. Ben de onu rahatsız etmemek adına kıpırdayamam.

Bakın şuan bunu yazarken tam karşımda çok tatlı şekilde uyuyor. Kalkıp gidip mıncırmamak için zor duruyorum. Bir dakika, neden gidip öğmüyorum ki onu? Bir saniye öpüp hemen geliyorum...

Anlayacağınız aynı evin içinde her şeyi paylaşıyoruz, yediğimiz içtiğimiz dahil. Neden sıkıntılarımızı da paylaşmayalım ki? Ben ağlarken gidip ona "Köfte sana sarılabilir miyim?" diyorum, o bana göz kırpıyor. Ardından sarılış ve de kapanış...

Bence evcil hayvanlarla dertleşmek, insanlarla dertleşmekten çok daha rahatlatıcı. İnanmıyorsanız deneyin :)