Bir akıl hastanesinde kendisinin ölü olduğuna inanan bir hasta vardır. Bu yüzden yemek yemez, hiçbir yaşamsal faaliyete katılmazdı. Bir sürü uzman psikiyatrist tarafından gösterilen her çabaya rağmen akıl hastası, ölü olmadığına ikna olmadı.

Hastanın ölü olduğu fikrine inanmaktan vazgeçmeyeceğini anlayan ve tedavisini üstlenen bir psikiyatrist hastaya:

“Ölülerin herhangi bir yeri kanar mı?” diye sordu.

“Ölülerin tüm hayat fonksiyonları durmuştur, bu yüzden kanamaz.” dedi hasta.

Bunun üzerine psikiyatrist bir iğneyi hastanın parmağına batırır. Kanayan parmağına bir süre bakan hasta:

“Ölüler de kanarmış.” diye tepki verdi.

İbn-i Sina’nın da dediği gibi:

“Hiç kimse görmek istemeyen biri kadar kör olamaz.”