Bazı eylemler küçük görünür, küçücük söylenir ama aslında koskocaman bir eylemdir. Geçen günkü yazımda “Affetmek koskocaman bir eylemdir.” demiştim. Koskocaman eylemler affetmekle sınırlı değildir ama. Mesela sevmek, vicdanlı davranmak, kıyamamak… Örnekler çoğaltılabilir kesinlikle. Küçücük duran şu kelimelerin barındırdığı o koskocaman derin anlam…

Küçücük bir kelimenin koskocaman bir eyleme dönüşüvermesi…

Bazen çığlık çığlığadır bu eylemdir, bazen de ölüm sessizliği. Birini her şeye rağmen, tüm kırgınlıklarınıza, kızgınlıklarınıza, tüm hataların rağmen sevmeyi küçümseyebilir misiniz? Canınız delicesine yansa da kıyamamayı? Kendinizin de önemli durumları varken vicdanınızın el vermemesini küçümseyebilir misiniz?

Koskoca insanları küçücük çocuklar affedebilir bazen. Canınızı en çok yakanı sevebilirsiniz. Zarar da görseniz karşınızdaki kötüyse vicdanınız el vermeyebilir, kıyamayabilirsiniz.

Ben bir keresinde her şeye rağmen babamı sevmiştim. Tüm ben kandırmışlıklarına rağmen. Sonra bir gün bırakıp gitti beni. Şimdi düşünüyorum da dürüstçe biraz dertleşeceksek madem, şimdi çıkıp gelse affedebilir miyim?

Bir babanın sizden vazgeçmesine rağmen onu affetmek koskocaman bir eylem değil de nedir? Şimdi şu saniye bana ihtiyaç duysa, muhtaç olsa yardım etmez miyim sanıyorsunuz? Çok kızgınım, çok kırgınım, çok öfkeliyim, çok yarım kaldım ama ben yardım ederim. Babam olduğu için değil, ihtiyacı olan bir insan olduğu için. Vicdanım var çünkü.

Şimdi siz herkesin bir vicdanı var sanıyorsunuz haliyle ama ben de sevdiğim bir şair olan Yunus Emre Gökçe'nin bir şiir dizesini bırakıyorum size, bu kalsın aramızda.

Herkesin bir kalbi var sanırsınız, ben sanmam.

Ben de düzelterek diyorum ki 'Herkesin bir vicdanı var sanırsınız, ben samam.'