Metroda bir kadın oturuyordu karşımda. Çorabından, telefon kılıfına, çantasına kadar her şeyinde nota ve müzik sembolleri vardı. Bir de elimde büyük def veya erbane kabı vardı. Gözüm o hanımefendiye takıldıktan bir süre sonra kendimi hayal dünyasında buldum.
Belki sadece çocuğunu kura götürmek için eşyalarını götürüyordu, belki kendisi kursa gidiyordu. Belki sadece eşyaları götürüyordu bilmiyorum tabii ki. Ama benim hayal dünyamda çok idealist bir müzik öğretmeni oluverdi bir anda.
Çantasından dosyasını çıkardı, müzik eserlerini kontrol etti bir süre, sonra yerine koydu. Benim hayalimde bugünkü derste işleyeceklerini son bir gözden geçirdi. Öğrencelerine nasıl anlatacağını, nerelere vurgu yapacağını iyice kavramak için.
Sonra uzaklara daldı gitti hanımefendi. İçinden şarkı söylüyordu hayal dünyamda. Belki de solfej...
Gerçekte belki de su faturasını düşünüyor olabilir. Lakin ben onu bambaşka hayal ettim. Bu benim metro maceram, olamaz mı?