Temizlik yaparken kendini kaybedenler benim aile üyelerimdir kesinlikle. Bir Masumlar Apartmanı dizisindekiler gibi değiliz ama olsun. Nesilden nesile temizlik konusundaki hassasyetimiz geçmiştir.

Öncelikle bir temizliğe başlarız. Her şey gayet güzel ilerlerken başka bir odaya geçmek gerekir. Herhangi bir şey için. Mesela o odaya bir şey bırakmak veya almak için gidelim. Oradan geri orayı toparlayıp temizlemeden dönemeyiz. Hatta önceki işi bile unuturuz. Öyle bir kendini kaybediş.

Ben kendi evimde ailem kadar olamıyorum tabii. Daha rahat davranabiliyorum ama iş yeri konusunda ailemi aratmıyorum. İş arkadaşlarım benden beziyor olabilirler.

Kasamız beyaz, hepimiz de kadınız. Oje kullanıyoruz ve kasada oje çizikleri oluşuyor. Ben onları bir güzel cifle silip çıkarıyorum mesela. Düzenli olarak çamaşır suyu ve cif ikilisiyle kasayı siliyorum. Hatta gaza gelip duvarları bile siliyorum. Sürekli bir yerleri düzenliyorum. Çayları bile…

Diyorum ya iş arkadaşlarımı biraz bezdiriyorum. Ama evde biraz daha toleranslı olabiliyorum. Hele ki yorgunsam tamam, o iş bekleyebilir evde. Fakat eğer ki yapıyorsam da o temizliğin hakkını veririm. Köşe bucak her yere girişirim.

Pandemi sürecinde evde temizlik yaparken kendimi kaybedip kulak pamuğu ile derz aralarını temizleyişimi bilirim. Ayyy ne günlerdi, iyi ki geçti.