Hükümdarların, soytarıların önerileri doğrultusunda olaylara yön verdiklerine ilişkin herhangi bir kanıt da yok. Savaş öncesi, soytarıların uyarıları dikkate alınmıyordu belki; ama, hüküm giyen ya da sürgüne gönderilen kişilere merhamet edilmesi veya yakınları için bazı ayrıcalıklar kopartmak konusunda etkili olabiliyordu. Pomeranyalı saray soytarısı Claus Hinze, doğduğu kente vergi özgürlüğü sağlamayı bile başarmıştı. Kuşkusuz kendi çıkarlarını da düşünüyorlardı. Daha önce sözünü ettiğimiz Steffen, kont unvanı aldı. Kardinal Richelieu (1585–1642) ise, üç soytarısını piskoposluğa ve ilahiyat profesörlüğüne terfi ettirdi, üstelik soytarılık mesleği papazlık mesleği için zarar verici olmasına rağmen... Hatta, sonradan Academie Française'in kurucuları arasına bile girdiler. Bir söylentiye göre, Kral Aragonlu Martin'in soytarısı Borra, İmparator Sigismund'a (1410-1437) bir ton altın karşılığında ajanlık yapmıştı.

Fransız sarayının kadın soytarısı Mathurine'in, Kral IV. Henri'nin (1589-1610) huzuruna çıkarmak için, insanlardan 500 taler aldığı, meslektaşı Guillaume'un da kariyer sağlamak ve çöpçatanlık karşılığında para aldığı söylentiler arasında. Victor Hugo'nun romanından uyarlanarak 1997 yılında yeniden çekilen "Nötre Dame'ın Kamburu" filminden bir sahne. Baş kahraman Gtuasimodo'yu Mandy Patinkin canlandırmıştı. Sahne, 1482 yılında Paris'te yapılan karnaval eğlenceleri sırasında Ûuasimodo'nıın "soytarılar kralı" seçilişini canlandırıyor. İş ahlakı konusunda, bir ayakkabıcının oğlu olan Friedrich Taubmann da (1565-1613) kötü bir üne sahipti. İş bulamamış bir akademisyen olarak Dresden sarayı için şiirler yazmış ve kendini çok sevdirmişti. O kadar ki, saray onu Wittenberg Üniversitesi'ne şiir profesörü olarak önerdi. Üniversite yetkilileri, bu öneriyi iki kez reddetmek istediler; ancak, bu arada saray onu çoktan bu göreve atamıştı. Taubmann, bu görevinin yanında saray soytarılığını da sürdürdü. Soytarı olarak, 200 gulden olan profesörlük ücretinin dört katını kazanıyordu. Yolculukları sırasında seçici prense eşlik etmek zorunda kaldığı zamanlar, öğrencileri tarafından ödenen kolej ücretini alamadığı için tazminat istiyordu. Onun para hırsı kesinlikle efsanevi nitelikteydi. Prens, bir gün ona bir arazi hediye etmiş, ancak buna karşılık atlarından birine bakmasını, daha doğrusu yiyecek giderini üstlenmesini istemişti.

Taubmann pazarlık ederek bu bakım giderini yarıya düşürmüş ve son olarak da prensten küçük bir dilekte bulunmuştu. At, kendi arazisi üstünde sadece arka ayaklarıyla durmalıydı. Böylece Taubmann'ın arazisinden otlanmamış olacaktı. Prens bu öneriyi çok komik bulduğu için kabul etmişti. Böylece Taubmann atın kendine getireceği bütün yükten kurtulmuş oluyordu. Taubmann'm döneminde üniversite, tarihinin en fazla doktorluk (100) unvanını verdi. Taubmann kimsenin başarısız olmasına izin vermiyordu. Çünkü her başarılı doktora sınavı için 14 gulden kazanıyordu. Ancak, Taubmann'ın harcama tutkusu, kazanma tutkusundan daha büyüktü. Bu nedenle de daha 48 yaşında, arkasında yüklü bir borç bırakarak yaşama veda etti. Soytarıların tipik meslek hastalığı olan siroza yakalanmıştı.