Eyüp’te Karyağdı Bayırı'nın aralarında kaderine terkedilmiş bir mezarlık cellât mezarlığı... Sanki geçmişin ağır nefreti kabirlerin üzerine çökmüş gibi... Taşlarının hemen hepsi yazısız, dört köşeli ve sevimsiz uzunlukta. Eldeki belgelerden anlaşıldığı üzere, mezarlıktaki cellât kabirlerinin taşlarının uzunluğu iki metreye yakındı.

Osmanlı, para karşılığı insan canına kıydığı için cellâtları umumi mezarlıklara gömmez, onlara özgü mekânlarda adeta bir ayıbı saklarcasına sonsuzluğa yollardı. Bu özel mezarlık, günümüzde neredeyse tümüyle ortadan kalkmak üzere... Eskinin cellâtlarının ebedi istirahatgahları, bunca asır isimsiz mezar taşlarının gölgesinde varlığını sürdürebilmişken, artık giderek hafriyat molozlarının altında yok oluyor.

Ünlü tarih yazarı Reşat Ekrem Koçu, cellâtların mezarlarına ilişkin bir makalesinde şöyle bir değerlendirme yapıyor:

"Bahtsız bir hırsızı, bir caniyi, ölümünden sonra mezarlığına kabul eden cemiyetimiz; resmi bir vazife de olsa, bir aylık, para ve menfaat karşılığı can uçuran cellâdın ölüsünü umumi mezarlıklara kabul etmemekle, cellâtlara ayrı bir mezarlık yapmakla, muhakkak ki asaletini göstermiştir.”