Nasıl ölçüldüğüne bağlı olarak en yoğun element osmiyum ya da iridyum. Bu iki metal yoğunluk olarak birbirlerine son derece yakın­dır ve yıllardır birçok defa yer değiştirmişlerdir. Üçüncü en yoğun element platindir; bunu renyum, neptünyum, plüton­yum ve altın izler. Kurşun listenin alt sıralarındadır; osmiyum ya da iridyumun ancak yarısı kadar yoğunluktadır.

İngiliz kimyager Smithson Tennant (1761-1815) tarafından 1803'te (iridyumla beraber) keşfedilmiş olan Osmiyum (Os) çok nadir bulunan, çok sert, gümüşi-mavi bir metaldir. Tennant, Richmond'lı bir papazın oğluydu ve aynı zaman­da elmasın saf kömürün bir biçimi olduğunu gösteren ilk ki­şiydi. Tennant osmiyum adını, Yunanca koku anlamına gelen osme kelimesinden türetmişti. Bu element son derece zehirli olan osmiyum tetroksit yayar; keskin ve tahriş edici bir koku­ya sahip olan bu madde akciğerlere, deriye ve gözlere zarar verebilir ve şiddetli baş ağrısına yol açabilir. Osmiyum tetrok­sit, parmak izi almada kullanılır çünkü bu maddenin buharı, parmakların bıraktığı çok küçük yağ izleriyle tepkimeye gire­rek siyah tortular oluşturur.

Son derece dayanıklı olması ve paslanmazlık özelliği, osmi­yumu uzun ömürlü gramofon iğnesi, pusula iğnesi ve kaliteli dolmakalem ucu (Osmiroid adlı kalem markasının adı bura­dan geliyor) yapımında kullanışlı kılıyor. Osmiyum aynı zamanda son derece yüksek bir erime nok­tasına sahiptir: 3054°C. Osram adı Auer tarafından 1906'da tescil ettirildi; bu kelime OSmiyum ve WolfRAM'dan (Almancada volfram) geliyor. Dünyada her yıl 100 kg'dan daha az osmiyum çıkarılıyor.

İridyum (ir) sarımsı beyaz bir metaldir ve tıpkı osmiyum gibi platine çok benzer. İridyum'un adı, alaşımlarının ortaya çıkardığı birçok güzel renkten ötürü, Yunanca gökkuşağı an­lamına gelen iris kelimesinden gelir. İridyum da son derece yüksek bir erime noktasına sahiptir (2446°C) ve asıl olarak metal dökümhaneleri için eritme kap­ları yapmakta ve platini sertleştirmekte kullanılır.

İridyum yeryüzündeki en nadir elementlerden biridir (92 element arasında 84.'dür), ama imkânsız bir biçimde, yaklaşık 65 milyon yıl önce oluşan ve KT (Kretase-Tersiyer) sınırı ola­rak bilinen ince jeolojik katmanda bu elementten bol miktar­da bulunur. Jeologlar bunun ancak uzaydan gelmiş olabileceğini düşü­nüyorlar ve bu düşünce, dinozorların bir asteroidin çarpması sonucu yokoldukları şeklindeki kuramı destekliyor.