Fosil kayıtlarına göre bizim türümüzün en eski üyesi bundan 195.000 yıl önce, bugün Etiyopya olarak bilinen bölgede yaşamış ve buradan tüm dünyaya yayılmış. Yaklaşık 10.000 yıl önce modern insanlar, Antarktika’nın dışında diğer kıtalara yerleşmişler. Buralarda bölge koşullarına uyum sağlama sürecinde çeşitli ırklar oluşmuş. Ancak, bu farklı bölgelerde yaşayan insanlar, aralarında yeterince sıkı bağlar oluşturarak, farklı bir türün ortaya çıkmasına uygun koşullarının oluşmasına izin vermemişler.

Bütün bu gelişmeler insan evriminin hemen hemen bittiğine işaret ediyor gibi görünse de evrim eskisi gibi görüntüde değil, genetik bazda devam ediyor. Wisconsin Üniversitesi’nden John Hawks ve Utah Üniversitesi’nden Henry C. Harpending, insanın uluslararası genetik haritasını inceledikleri zaman insan genlerinin en az %7’sinin 5.000 yıl öncesi gibi görece yakın bir zamanda değiştiğini keşfettiler. Bu değişikliklerin büyük bir kısmı koşullara uyum şeklinde kendini göstermiş. Örneğin Çin ve Afrika’da çok az sayıda insan yetişkin dönemlerinde taze sütü sindirebiliyor. Oysa İsveç ve Danimarka’da hemen hemen herkes sütü rahatlıkla sindirebiliyor. Bu yetenek tahminen süt ürünleri yetiştiriciliğine uyum sağlamak üzere gelişmiş olabilir.

Harvard Üniversitesi’nden Pardis C.Sabeti ve meslektaşlarının yürüttüğü son bir çalışma da Afrika’daki popülasyonların sıtma ve Lassa Humması denilen ateşli hastalıklara direnç kazanmalarına yol açan genetik değişiklikleri ortaya çıkarttı. Harpending ve Hawk ekiplerinin çalışmalarına göre son 10.000 yılda insanların geçindiği değişiklikler, hominidlerin modern şempanzelerin atalarından kopmalarından bu yana geçirdikleri değişikliklerden 100 misli daha fazla. Bilim insanlarına göre evrimin hızının 100 misli artmasının nedeni tarımın başlaması ve kentleşme. Kentleşme ile birlikte yeni mikropların ortaya çıkması, beslenme tarzının değişmesi gibi değişiklikler evrimin hızını artıran etmenlerin başında geliyor.