Ses dalgalarının yardımıyla, okyanusların derinliklerini ölçmeye ve belirli derinliklerde neler bulunduğunu anlamaya yarayan ekometri yöntemine yönelik çalışmalara, 1912 yılında Titanik gemisinin bir buzdağına çarparak 1513 yolcusuyla birlikte sulara gömülmesinden sonra ilgi duyuldu.

İngiliz iklimbilimcisi L.F.Richardson, ses dalgalarının bir cisme çarparak geri dönmesi sistemine dayanan yankı metoduyla, derinliklerin taranması fikrini ortaya attı. ABD'li Profesör Reginald A.Fessenden, Birinci Dünya Savaşı'ndan önce ilk başarılı deneyleri gerçekleştirdi.

1930'lardan itibaren de denizlerin dibini taramak için yüzyıllardır kullanılan ilkel çubuk yönteminden vazgeçilerek eko sistemi uygulanmaya başlandı.